Onbekend

Het pijnlijke vind ik dat hij niet alleen zichzelf en mij zo’n pijn doet.
Ook onze kinderen zijn erbij betrokken. Mijn kinderen waren al van hem (en zijn kinderen) gaan houden. Ook zij voelen het gemis en hebben verdriet. En ik houd niet alleen van hem, maar ook van zijn kinderen. Namens zijn kinderen kan ik niet spreken, maar als we met zijn zessen waren, was er, na een ietwat moeizame start, nu altijd harmonie. Het voelde zo goed. We waren echt een zes-eenheid.

Het is onbegrijpelijk en onbeschrijflijk dat één van die zes door zijn eigen angsten niet aan te pakken, voor de overige vijf kan bepalen hoe hun leven eruit gaat zien en om hun dingen te onthouden die voor de rest van hun leven meerwaarde zouden geven. Het was een unieke kans die ons gegeven was en hij laat hem gaan. Hij houdt van mij en ik houd van hem. Alle vier de kinderen hadden al een pijnlijke scheiding achter de rug en voelden nu hoe geluk voelt. Ze voelden hoe harmonie kan voelen en hoe fijn dat is.

Hij zegt dat ik nu weet hoe ik gelukkig moet zijn. Nee, hij heeft me laten zien wat geluk is. Om er vervolgens weer vandoor te gaan. Ja, ik kan alleen zijn. Dat heb ik altijd al gekund. Maar als je zo’n sterke verbintenis met iemand voelt, wíl je gewoonweg niet meer alleen zijn. Hij heeft me in mijn kracht gezet.

Door zijn angsten niet te overwinnen, komt hij zelf niet in zijn kracht.
Daarmee doet hij ons alle zes tekort. Is het mijn taak om hem te helpen zijn angsten te overwinnen? Maar wat kan ik doen. Ik heb hem maanden mijn liefde gegeven en blijkbaar is dat niet genoeg. Wat kan ik meer doen dan mijn onvoorwaardelijke liefde tonen? Niets. Uiteindelijk kan alleen hij zelf het doen.

En waar ik tot nu toe alleen liefde en mededogen voor hem voelde, begin ik nu boos te worden. Want hij doet er niks aan om van zijn angsten af te komen. Hij zou er boeken over kunnen lezen, hij zou in therapie kunnen gaan. Maar daar voelt hij zich te goed voor. Want hij weet dat hij die angsten heeft. Dat is het niet. Voor therapie voelt hij zich te goed en boeken kunnen hem niet helpen. En dan moet je ook durven toegeven dat je niet mister perfect bent. En wat is dat moeilijk. Behalve tegen mij, tegen mij durft hij zich kwetsbaar op te stellen. Maar ik zou hem willen zeggen; Alsjeblieft Liefste, zet die volgende stap. Voor jezelf, voor mij en voor onze kinderen.