S147. Tunnel-ervaring

Onbekend

Hoe moet ik dit omschrijven? Ik begin maar. Vanaf mijn jongste leeftijd, bewust, heb ik altijd GEWETEN dat er na mijn tijd op deze wondervolle en mooie planeet, dit een tijdelijk zijn is. Dat dit een afspiegeling is van de werkelijke wereld en gedachten na dit aardse leven. Ik weet nog dat ik in de hongerwinter (1944-45) op 15-jarige leeftijd in bed een tunnel zag en ik erg nieuwsgierig was om daar in te gaan wat ik ook deed. Deze tunnel was niet eng, de kleur van deze tunnel was een heel mooi zwart. Ik was al een eind er in toen er een deur in de tunnel dicht ging en ik niet verder kon. De volgende avond kreeg ik de tunnel weer te zien en weer halverwege de deur die dicht ging, zo ook de derde keer. Toen kreeg ik een ingeving; tot hier en niet verder. Verder gaan zou in mijn verdere leven een ONOVERKOMELIJKE TELEURSTELLING zijn als ik weer terug in bed was. Na die tijd ben ik erg overgevoelig, het aanvoelen van personen, helder voelend, weten wat goed of minder goed. Pas tien jaar geleden besefte ik, de tunnel, In mij zelf weet ik hoe het eruit kan zien, na de Overgang in het nieuwe leven. Door je eigen gedachten kom je daar waar je afstemming op hebt. Ook heb ik de overgang (sterven) van verschillende personen waargenomen. Ook weet ik wat een van de taken hier op aarde is. Het vertellen dat er geen dood is maar een overgang naar een ander leven, waar geen pijn is en waar een verdere vooruitgang kan zijn als je wilt en je begeleider(s) je kan kunnen begeleiden, bijvoorbeeld familie, en verder bewuster te worden van je mogelijkheden enz. Je staat hier bijna helemaal alleen als je erover praat. Gelukkig zijn er toch enkelen die dit aanvoelen en met je kunt praten. Dit is even wat ik kwijt wilde over mijn gedeeltelijke tunnel ervaring.