Jootje
2 Jaar geleden zag ik hem lopen. Ik keek naar hem en dacht: dat is hem, maar hij keek mij niet aan. Anderhalf jaar later kwam ik hem tegen op een feest. Hij keek telkens mijn kant op en niet veel later kwam hij praten. We voelden alle 2 een aantrekkingskracht. Na die avond is er geen moment geweest dat ik niet aan hem gedacht heb. Ik kreeg hem niet uit mijn hoofd. Na 3 weken schrok ik en dacht ik; ben verliefd op hem. Droom over hem, zie hem alsof hij op mn netvlies gebrand staat. Na 7 mnd heb ik hem opgezocht, omdat hij verteld had waar hij was op woensdag, wist ik hem te vinden. Die ontmoeting was heel emotioneel. We hebben een lang gesprek gehad, en mijn vermoedens die ik al die maanden gehad had, dat het wederzijds was is juist.Hij zei zelfs hetzelfde als wat ik tegen een vriendin gezegd had, namelijk dat ik hem zocht en hem niet kon vinden en ik nog maar 1 hoop had en dat was die speelweek. Toen hij dat dus zei, viel mn mond echt open van verbazing. Dat hij t zelfde voelde en dacht en hoopte. Als we elkaar in de ogen keken zei hij, ik sta in vuur en vlam. Ik voel dat als ik aan hem denk.
Vanaf de eerste ontmoeting en we elkaar aankeken, is hij niet meer uit mn hoofd geweest. Ik denk voortdurend aan hem. Verlang naar hem. Wil hem zien. Als ik zn naam zeg in mn hoofd voel ik n warmte scheut rond mn hart. Als ik alleen al denk dat ik hem ga zien dan gaat mn hart tekeer en trilt mn hele lichaam. Als ik denk dat hij aan mij denkt, en dat doet hij, dan sta ik echt in vuur en vlam. Dan is t net alsof mn hele lichaam tintelt, maar dan van binnen.
De eerste paar dagen stuurde we sms’jes over en weer. Die werden al heel snel zeer liefdevol. Dat ik dacht:nou die heeft t ook goed te pakken. En intuïtief wist ik dat allang. Maar na een paar dagen werd t minder. En waren ze al niet meer liefdevol, maar vriendschappelijk. Een week later hingen we aan de telefoon. Hij vertelde dat hij t heel moeilijk vond, dat hij constant aan me moest denken. Dat ik in zn hoofd zit. Dat hij denkt dat we zielsverwanten zijn. Omdat er iets is tussen ons. Dat hij dat die allereerste keer ook al voelde. Dat hij in vuur en vlam staat als hij aan me denkt. Maar dat hij eerlijk wil zijn. Hij heeft een vriendin en haar verteld dat er een ander is. Die verliefd is op m. Maar ik weet niet of hij ook verteld heeft wat hij voelt. Er zijn ook kinderen in die relatie. En hij denkt dat hij daarvoor moet gaan. Ook al is hij niet gelukkig, en is het geen liefdevolle relatie. Hij zei nog wel dat hij me niet kende, maar me wel graag wilt leren kennen.
Toen we elkaar leerde kennen zaten we beide in een relatie waar we beide niet gelukkig in zijn. Mijn relatie stelde al 3 jaar niks meer voor. En ik was al lang bezig of ik de relatie zou beëindigen. We hebben 2 kinderen en je vraagt je toch af of het beter is voor hun om bij elkaar te blijven maar er was niks meer tussen ons, en 3 mnd later, nadat ik hem ontmoet had, heb ik ervoor gekozen om uit elkaar gaan.
Ik denk dat hij afstand houd omdat hij bang is voor dat gevoel. Dat zijn gevoel voor mij sterker wordt. Ik denk dat als hij zn gevoel zou volgen, wij zeer zeker een liefdesrelatie zouden hebben. Maar omdat ze net n huis gekocht hebben, 2 kindertjes hebben, en eigenlijk t mooi voor elkaar hebben zo. Ook al is er weinig liefde en verloopt de relatie niet zoals hij dat zou willen. Hij vindt dat hij daarvoor moet gaan. Zoals hij dat zelf zei.
Hij laat totaal niks meer van zichzelf horen. Ik heb hem nog een paar keer gebeld, maar hij neemt niet op. Ook niet als ik met n ander nummer bel. Ik heb ook nog n paar sms’jes gestuurd, maar ook daar krijg ik geen reactie op. En het is nog maar zo kort geleden. Ik vraag me af of hij ooit nog wel contact met me opneemt.
Ik heb door mijn diepe gevoel van liefde want dat is echt zeer intens en heel diep, gekozen voor mezelf. Ik wist allang dat ik niet gelukkig was in deze relatie. Dat al jaren meer een broer/zus relatie was. Maar door het gevoel wat mn zielsliefde heeft losgemaakt, wist ik dat t nooit meer goed zou komen. En ik vond ook dat ik recht had op meer.
Zo lang heeft het jammer genoeg niet geduurd. Maar het mooiste voor mij, was dat hij hetzelfde dacht en voelde als ik. Het zielsliefde gevoel was zeer intens. Je voelt gewoon een zeer diep gevoel van liefde. Je kan alleen nog maar aan hem denken. Ik heb maanden met mn kop in de wolken gelopen. Telkens als ik aan hem denk word t warm van binnen. Soms voelt t als een bliksemslicht. Dan denk ik, nu denkt hij aan mij. Geen idee of dat ook zo is. Maar zo voelt het.
Hij heeft gewoon niks meer van zich laten horen. Ik wil hem opzoeken en om uitleg vragen. maar ik wil me niet opdringen, hem niet stalken. Als hij heeft gekozen geen contact meer te willen heb ik dat te respecteren. Hoe moeilijk ik dat ook vind want ik heb het gevoel dat er elke dag dat ik niks van hem hoor, t gevoel dat er een stukje in mijn doodgaat. Het ene moment ben ik opgewekt en denk ik: dit moet zo zijn, t mag niet anders. T volgende moment huil ik tranen met tuiten. vraag ik me ook af waarom. Ik mis hem net zo intens als dat ik van hem hou. Als ik me bedenk dat ik hem nooit meer zal zien, heb ik het gevoel dat ik in tweeën gescheurd word. En dit klinkt misschien gek, maar dat doet echt pijn. Alsof mn borstkas uit elkaar getrokken wordt.
Ik weet niet of ik weer zielsliefde zoek. Als je verliefd wordt, dan hou je dat niet tegen. Wel denk ik dat het heel lang zou kunnen duren voor ik weer verliefd word. Ik weet zeker dat zolang hij erin blijft zitten er geen ruimte is voor iemand anders.
En ook denk ik dat je zoiets als dit niet vaak meemaakt. Iedere verliefdheid is anders en uniek, maar het zal nooit zo intens zijn als met je zl denk ik. Als je daar naar op zoek gaat ontneem je jezelf misschien wel de kans om de ware te ontmoeten. Omdat je denkt dat je hem al ontmoet hebt. Maar als 1 van de 2 besloten heeft er niks mee te doen dan staat de andere helft machteloos. en dat is precies wat ik nu voel.
Ik had niet gedacht iets over mijn bijzondere liefde te vinden en kijk… Een site waar je kunt lezen dat je niet gek bent (want soms twijfel ik daaraan), dat veel mensen hetzelfde meemaken