Onbekend

Ik kwam met J. in contact via mijn toenmalige vriendinnetje B. (B. was meer voor de lol,ik kwam uit een langdurige relatie vond het wel even best)
Ik zou met B. -met tegenzin- mee naar een feest in Utrecht gaan, twee vriendinnen -allebei onbekende voor mij, B. kon er èèntje, de ander kwam uit Brabant, kwamen ons bij mij thuis ophalen…
Toen ze binnenkwam wist ik het, en zei ook (zei ze achteraf)
Mijn God, 4-april-2010, het is een jaar geleden en ik voel het weerrr brrrrr

Het was vreselijk, en zo mooi, J. maakte het na twee weken al uit…Op een zondagmiddag…Zondagavond was ze weer terug… Het was te verwarrend.. vooral voor haar… Ik heb eens geteld dat J. het in 7 maanden 4 keer had uitgemaakt… Vreselijk, drie keer kwam ze het persoonlijk vertellen, om sochtends -na een heerlijke nacht- samen wakker te worden

Tsja, de relatie was aantrekken en afstoten, kwam echt van haar kant af, ze is 8 jaar ouder als dat ik ben (33 41) maar dat interesseert mij niks… Alles was “onhandig”, 80km woonde ze bij mij vandaan, had een zoontje (kon ik het goed mee vinden) absoluut ander soort werk… Nou en???? Het grappige was, de tweede zin die ik tegen J. zei was; ik ken jou ergens van, zij zei idem. Haar zoontje zei het als eerste zinnetje…
Die relatie stelde niet zo veel voor, was 2 maandjes oud maar geen lang leven beschoren..

Een obstakel was haar bindingsangst en vertrouwen omdat ik op haar eerste vriendje leek (qua doen en laten) dat was 18 jaar geleden… Toen heeft ze nooit meer lief gehad, bang voor de pijn… Totdat wij…

We konden niet met en niet zonder elkaar… zegt genoeg lijkt mij

Ik stuurde nog een kaartje met brief voor haar verjaardag… om te vragen de strijdbijl te begraven… (weten allebei niet eens waarom vooral J. zo boos is..) geen antwoord.. ook niet op mailtjes… Dat is erg frustrerend voor me.. Maar ik weet dat ze nog zo van me houdt, en ik van haar uiteraard…

Het meest bijzondere is de absolute nooit te evenaren liefde die wij bedreven… handen verstrengeld in mekaar, elkaar aankijkend…. Ze was dan zò mooi breekbaar en lief…
Normaal deed ze stoer, ik wist beter…
HEERLIJK…HEERLIJK…
De erotiek is nooit meer te evenaren…

Zielsliefde voelt voor mij als een emotie-achtbaan x 10, vreselijk bijzonder-vreselijk…
Het was een zoetgevoosde hel… J. kon het niet aan dat iemand ècht dichtbij kwam..
Ik wil zeggen dat ik nog steeds van d,r hou, en de pijn zoet is omdat ik weet dat het wederzijds is.. al heb ik haar nu 3 maanden niet gezien…
Laatste keer op een verjaardag, waar ik te laat aan kwam… en op de stoep, voor het huis waar ik moest zijn, kwamen we tegelijkertijd aan… Ongelooflijk, ik moest 40km rijden, zij 124km elkaar 2 weken niet gesproken.. precies voor de deur…

Mijn tip: Blijf koel, als dat lukt is het geen Zielsliefde..

Reactie
Lieve schrijver van deze lieve brief, ik voel me aangesproken, al weet ik niet waarom, het is als iemand blij maken met een dooie mus, dat zal je vast begrijpen. Ik begrijp dat je de brief niet kan posten, durfde ik destijds ook niet maar ik heb wel een andere (echt persoonlijke) weg gevonden, moet ook niet zo moeilijk zijn als je zoveel van iemand houdt, toch? Tenzij je bang bent, maar voor wie? Voor jezelf of voor je spiegelbeeld? Natuurlijk kun je zeggen, je hebt geen aardse bevestiging nodig want alle antwoorden zitten in jezelf. En dat klopt, helemaal, en dat is mij ook al 3 jaar gelukt en dat gaat me op mijn verdere pad ook wel lukken. Liefde IS, zonder voorwaarden, verwachtingen of gemanipuleer, zonder angst …… en mijn ongeremde en onvoorwaardelijke liefde heeft mij gebracht waar ik nu ben. Ergens op deze site staat een gedicht met mijn naam, en daar staat “jij bent bang voor jouw gevoel”, dat kan niet over mij gaan, als er iemand niet bang is voor zijn gevoel dan! ben ik dat! en twin weet dat! Ik kan zonder verwachtingen, voorwaarden, vooroordelen en gemanipuleer mijn leven leven en voel me sinds afgelopen zomer gehealed, dank je wel, en ik heb het ALLEEN gedaan. Maar ik ben ook wel een mens en word geacht in deze maatschappij als mens te functioneren met alles wat ik “weet”, zou toch best fijn zijn als mijn twin daar op een gegeven moment toch ook iets menselijker mee om kon gaan, zou het zoveel gemakkelijker maken voor ons allebei. Want weet je, ik loop liever geen kronkelpaadjes met valkuilen met z’n 2-en, dan loop ik liever in mijn eentje een heel smal maar wel loepzuiver pad, dat is hoe ik ben en hoe ik wil zijn en blijven, en dan wacht ik mijn twin bij de eindstreep wel op, wanneer dat ook moge zijn, met alle liefde die ik in mij heb. Ik hou van je!
(Forever)

Reactie
Lieve Forever, Ik ben blij dat je gereageerd hebt. Het voelt goed om deze gevoelens te delen en herkenning te vinden. Mag ik weten waar dat gedicht (dat misschien over jou gaat) staat op de site? Ik weet niet wat de situatie is met jou en je twin. Als jij een stuk verder bent, kan het zijn dat je twin zo in de knoop met haarzelf (klopt het dat jij een man bent en zij dan een vrouw?) dat ze je niet goed genoeg ziet. Misschien onderdrukt ze zelf haar gevoelens en projecteert dat op jou. Dat kan een overeenkomst zijn met mijn situatie. Ik was denk ik degene die niet zag, omdat ik te veel persoonlijke problemen had en ondertussen moest zien een eigen leven op te bouwen, enz. De gevoelens voor mijn twin waren zo heftig en ik kon er niet op een volwassen manier mee omgaan en heb ze onderdrukt (dat was mijn overlevingsmechanisme). Hoe moeilijk het ook was. Ook voelde ik aan dat het niet goed zou gaan tussen ons, omdat hij voor mijn gevoel ‘verder’ was en veel meer in balans. En in die zin snap ik! helemaal wat je bedoeld: dat je liever geen kronkelpaadjes bewandeld. Nog meer vragen: hoezo kan je twin er niet menselijk mee omgaan? En wat heb je gedaan om jezelf te healen? Anyway, dank voor je steum en ik wens jou en je twin heel veel liefde toe.
(J.)

Reactie
Lieve J, Wie man is en wie vrouw maakt denk ik voor de ziel niet zoveel uit, twin en ik zijn 1-eiig als ziel…. En dat overlevingsmechanisme van de ander, daar heb je helemaal gelijk in, daarom kon ik twin ook helemaal loslaten sinds ik gehealed ben. Kennelijk vonden ze het daarboven toch nodig om mij naar deze site te leiden. En wie er verder is in zijn ontwikkeling, ja, wie zal het zeggen, wie is de meester en wie is de leerling, wie is de therapeut en wie heeft zijn therapeut nodig, ik weet het niet en vind het ook niet belangrijk …. waarschijnlijk hebben we elkaar nodig. En twin gaat er wel menselijk mee om, ik drukte me verkeerd uit sorry, wat is er nou menselijker dan pijn en angst voelen, ik bedoelde eigenlijk dat ik het menselijk zou vinden om er gewoon over te kunnen praten, maarja dat gaat in het tweelingzielenverhaal eigenlijk niet op want dat gaat zoveel verder dan dat wat de meeste mensen kunnen bevatten ….. Hoe heb ik mezelf gehealed; ik heb het licht in mezelf t! eruggevonden, je bent je eigen god, en daar is eigenlijk geen routebeschrijving voor, die moet je zelf ontdekken, en als je zover bent dan ben je in staat om je volledig over te geven aan het grote geheel en weet je dat alles een reden heeft en niets voor niets gebeurt, zelfs als je het niet kunt begrijpen. Dan heb je ook helemaal geen boodschap meer aan karma, zo voelt het voor mij… Liefs, voor jullie allemaal X
(Onbekend)

Bookmark