Onbekend
Ik heb heel lang heel veel moeite gehad, wat betreft mijn zielsliefde en de hele situatie er om heen.. Ik heb haar moeten loslaten.. Zij is getrouwd en heeft kinderen.. Ze heeft altijd gevoelens ontkent.. en uiteindelijk moet je wel gaan loslaten.. en ik ben gaan loslaten.. Alleen waar ik van geschrokken ben is dat sinds ik haar losgelaten heb ik alleen maar meer van haar hou… Hoe meer ik loslaat hoe meer ik van haar hou.. Alleen dit beangstigd mij… omdat zij nog elke dag in mijn gedachten is.. Ik zou willen deze gevoelens niet meer te hebben.. want het is allemaal zo intens en zo heftig!!.. soms huil ik .. puur omdat deze liefde zo intens is.. ik weet nu echt niet meer wat ik moet doen… Ik dacht al die tijd dat loslaten de oplossing was..dat het uiteindelijk daardoor minder zou worden, en dat het gevoel zou slijten ik kon dat heel lang niet.. toch is het uiteindelijk gebeurd.. maar nu merk ik dus dat hoe meer ik loslaat, des te intenser het houden van word… terwijl ik het al absurd intens vond.. ik ben nu heel erg bang dat het houden van altijd zal blijven.. Ik weet dat dat gek klinkt maar ik ben bang Dat ik niet meer los van haar kom.. omdat ik ook weet dat ik nooit meer zoiets heftigs zal voelen voor een ander.. maar ik weet ook dat ! zij nooit voor mij zal kiezen… en dan met dat houden van rond lopen is enorm heftig… elk uur van de dag zit ze nog bij mij in gedachten… en ik ben zo bang dat dat niet meer over zal gaan.. dan heb ik nog een vraag; Is het mogelijk dat ik alles ook zo intens voel omdat zij misschien ook zo veel met mij bezig is?? Een soort van wisselwerking van energie die je naar elkaar stuurt door aan elkaar te denken..??? Lieve groet..
Antwoord
Hoi, ik begrijp wel wat je bedoelt, ook ik mis mijn zielsliefde heel erg nu ik hem niet meer zie. Volgens mij visie kunnen deze gevoelens ook traumatisch zijn en heeft het tijd nodig om alles weer op een rijtje te zetten. Als je een zielsliefde ontmoet gebeurt er zo veel met je, de wereld staat zo op zijn kop dat je het allemaal niet meer weet. Jullie of jij hebt besloten dat je geen contact meer hebt, dat betekent dat je nu pas de tijd en ruimte kunt nemen om te kijken naar wat er werkelijk gebeurt en beleefd is. Nu pas kun je echt de werkelijke verbanden zien en dat doet je liefde groeien. Misschien is het wel zo dat op dit moment het zo het beste is en dat je zo op deze manier het meeste kunt voelen voor iemand. Door iemand los te laten en toch van iemand zielsveel te houden. Ik denk dat het wel zo zal blijven( dat houden van) alleen dat je nog een manier moet vinden om daarmee te leven, en dat komt wel. Ook ik ben bang dat ik nooit meer van iemand anders kan houden en dat hij altijd de enigste is voor mij. Maar, en dat geldt voor mij, ik ben er wel trots op dat ik dat voor iemand kan voelen, zo dichtbij en intens. Het is toch prachtig dat je dat voor een ander mens kunt voelen? ongeacht wat de ander kiest? Ik denk dat je trots op jezelf kunt zijn. Ik ben ervan overtuigd dat zij ook aan jou denkt, en dat je kunt vertrouwen op je intuitie. Ik weet dat een liefde als deze altijd blijft bestaan, en ook als is het niet bij elkaar dan afzonderlijk, maar het boek is nooit gesloten. Vertrouw en heb geduld met jezelf, je kunt in deze situatie ook een stuk verder met jezelf komen, en misschien is dat wat je nu ook wel moet doen. Voor mijzelf geldt dan ook dat ik weet dat we weer samen zullen komen, het maakt mij niet uit of het in dit leven is, dan wel in een volgende, ik put daar kracht uit. Dat wil niet zeggen dat ik niet liever heb dan dat hij nou bij mij is, maar ik heb te accepteren dat het niet zo is, ik probeer dat te leren. Ik hoop dat ook jij met jezelf verder komt en weer de rust in jezelf kunt hervinden, ik heb mijzelf herkent in je wanhoop. En misschien geldt dan toch ook weer de regel: gedeelde smart is halve smart. Veel succes verder en liefs(Onbekend)
Reactie
hai! Dank je voor je lieve reactie. tja.. Er zitten bij mij zoveel tegenstrijdige gevoelens.. Dat ik even niet meer weet waar ik het zoeken moet… Zij.. pff ze heeft zoveel in mij losgemaakt, Het stomme is dat ik eigenlijk al mijn antwoorden al heb.. ik weet dat we zelfs in dit leven nog bij elkaar komen, en ook weet ik dat deze contactbreuk niet eeuwigdurend is, maar juist van een korte duur.. Deze contactbreuk is voor mij gevoel alleen maar een pauze voor ons beide.. De contact breuk kwam voor mij ook precies op het juiste moment.. ik moet deze tijd gaan gebruiken om aan mezelf te werken.. Het hele punt is dat ik gewoon niet meer op mijn gevoel durf te vertrouwen.. Want mijn verstand zegt me hele andere dingen.. die zegt me dat ik haar moet vergeten , omdat ze toch nooit voor me zal kiezen.. Omdat niets daarop wijst, niets wijst er op dat ze wl voor me zou willen kiezen.. En ik durf en wil ook niet op mijn gevoel vertrouwen omdat ik bang ben dat ik dan in een illusie leef, en alleen maar mezelf voor de gek aan het houden ben.. liefs(Soulsinger)
Antwoord
Omdat ik na een lange tijd van zoeken naar een weg om weer persoonlijk gelukkig te worden een oplossing heb gevonden wil ik dat graag met je delen. Na twee jaar in een emotionele achtbaan te hebben gezeten ben ik gewoon mijn hart gaan volgen zonder dat ik daarbij mij zielsliefde nodig had, ik ben vrijwilligerswerk gaan doen bij mensen met een niet aangeboren hersenletsel. Bij deze mensen kan ik de liefde die in mijn hart brandt kwijt en ik krijg er zoveel liefde voor terug, Op die momenten weet ik dat wanneer ik deze liefde gebruik voor mijn medebewoners op deze aarde ik in staat ben alleen dit leven fysiek te leven. Ik wens je heel veel sterkte toe!(Onbekend)
Antwoord
Hai, ook hierin kan ik je dan weer een hand geven, het is een lastig om te kiezen tussen verstand en gevoel. Ook mijn zielsliefde toont geen gevoel, en komt er al helemaal niet voor uit, ik ben vanaf het begin een geheim geweest en dat ben ik nu nog natuurlijk, ik kies er alleen zelf niet meer voor. Mijn zielsliefde is niet iemand die makkelijk met zijn gevoelens omgaat en eigenlijk op sommige momenten gewoon ronduit grof was tegen mij. Dit allemaal om mij het gevoel te geven dat hij mij niet moet, en eigenlijk ook omdat hij niet weet wat hij met mij en zijn gevoel voor mij aanmoet. Het vraag of wij bij elkaar komen hangt ervan af hoe ver hij wil groeien met zichzelf, en ik moet je zeggen dat vindt ik spannend. Hij moet het alleen doen en ik ook, in mijn eigen stukken. Er is eigenlijk helemaal geen reden om te geloven dat hij van mij houdt, en vaak ben ik ook boos, omdat hij mij op sommige momenten rot heeft behandeld uit onmacht. Maar als die woede zakt, dan weet ik en voel ik wat wij voor elkaar voelen en hoe diep dat is. Ik voel het als hij aan mij denkt, en hoe onze levens veranderd zijn door elkaar. Ik heb hem gezegd dat ik wacht en ik denk dat ik ook niet anders kan. Dat wil niet zeggen dat ik thuis ga zitten wachten totdat hij ooit komt, maar in mijn hart weet ik dat er altijd plek voor hem is, waar en wanneer dan ook. Dus nogmaals laten wij dan vertrouwen op wat we hebben gevoeld en gedeeld. Misschien dat onze liefde de ander kan laten toegeven hoe het werkelijk zit. Al zou het alleen al toegeven zijn, dan is het mij al genoeg. Buiten dat hoop ik vanuit het diepste van mijn hart dat hij in de tussentyd gelukkig is, dat gun ik hem. Ik heb mij wel gerealiseerd dat deze ervaring zo bijzonder is dat ik er buiten hem om er zo veel uit kan halen. Het was een onmogelijke man die het onmogeliijke mogelijk maakte voor mij, en daar ben ik hem zeer dankbaar voor, door hem kan ik verder gaan op andere vlakken en ik voel mij minder eenzaam. Ik hoop dat jij het ook kan inzien voor jezelf. En ik hoop voor jou dat zij ook kan kiezen voor wie zij werkelijk is en bij jou terugkomt, ondanks alle gevolgen. Schrijven helpt bij mij ook, gewoon naar hem en wat ik hem te vertellen heb, zonder het op te sturen natuurlijk. Onze zielsliefdes zijn denk ik bang en nog te vastgeroest in oude patronen die ze eigenlijk wel willen verlaten maar het nog niet kunnen. In de tussentijd wens ik jou veel succes, en ik ben blij dat ik eindelijk met iemand heb gecommuniceerd over dit onderwerp, het was de eerste keer dat ik ergens op gereageerd heb. En van onze omgeving kunnen we soms ook niet teveel verwachten, het blijft een unieke ervaring, die in het hart gedragen dient te worden, en dat lukt jou ook daar ben ik van overtuigd, veel liefs(Onbekend)
Antwoord
22j geleden ontmoette ik mijn eerste echte liefde en wist van het eerste moment dat zij de liefde van mijn leven was… Door toe doen van een derde persoon is die relatie verbroken. Wist toen dat ik ooit bij haar zou terugkomen… is ook gebeurt drie jaar later… door toedoen van omstandigheden heb ik toen de relatie zelf gebroken… drie jaar later zijn we terug samen gekomen en dit voor een periode van 11j… ik was nog steeds vrij, zij niet… nooit hebben wij voor elkaar gekozen… MAAR HEB NOOIT HET GEVOEL HOUDEN VAN losgelaten, ik niet of zij niet. Ik meer omdat ik dacht dit nooit meer te zullen beleven of mogen of kunnen voelen… Nu zoveel jaren later is mij iets overkomen op een mooie dag, nooit verwacht nooit gedacht, ben ik een man tegengekomen waarbij ik een grote aantrekkingskracht voelde. Heb dat gevoel toegelaten, veel emoties gekend en nog, lichamelijke pijnen, wenen… Mijn verstand en mijn hard zeggen iets anders… heb een eigen mening over hem, waarvan ik soms zelfs denk dat ze niet juist is… Ken hem ondertussen al twee jaar en mijn gevoelens zijn sterker dan mezelf, ben nog nooit zo van iemand in de ban geraakt, ga kapot als ik alleen ben, kan mijn gevoelens niet aan MAAR als ik bij hem ben is dat alles voorbij, voel ik mij goed… Dus wat staat me te doen: gewoon mijn hart volgen en zien wat er komt… Bovenal moet ik dit nog zeggen het meisje waar ik het in het begin over had is diegene die ik verteld heb over mijn diepste gevoelens voor die man. Ook zij heeft nu een vriendin en voor deze liefde heeft ze gekozen en is een nieuw leven begonnen. Ben heel blij voor haar en zeker blij dat ons contact in deze relatie kan en er een vrienschap bestaat voor altijd… Het gevoel houden van met haar is dit moment voor mij mijn dierbaarste bezit… het is voor altijd. Het gevoel of houden van met mijn vriend is dat voor mij ook, wil alles voor hem doen, voel me heel goed bij hem, praat heel graag met hem en ben dolgraag in zijn gezelschap… maar echt kiezen voor elkaar doen we ook niet… nog niet… maar sluit niets uit, rekening houdend met wat kan en niet kan… Probeer gewoon mijn hart te volgen… tijd zal raad geven… Groetjes(Ben)
Antwoord
Dit komt zo bekend voor. Al bijna 4 jaar wil ik afsluiten met mijn TZ. De ervaring heeft me geleerd om dit niet te doen. Als ik besluit te stoppen voel ik me in eerste instantie heel opgelucht, ‘nu gaat het lukken’ maar dan komt de pijn, het gaat gewoon niet. Ik ben nu zover om iedere dag maar te zien wat er komt. Soms ben ik in balans en voel ik dat hij in mijn ziel is, hoe dan ook. Het lezen van het artikel over verschil in persoonlijkheid en ziel heeft me veel geholpen. Zijn ziel zal altijd bij me zijn, zijn persoonlijkheid zal waarschijnlijk zijn eigen weg gaan. Maar het geloof dat we één blijven geeft me moed. Ik vroeg hem of hij wilde beloven op me te wachten in het volgende leven en zei volmondig ‘Ja’. Hij wil geloven, maar ik denk zeker dat hij niet kan plaatsen wat hij voelt bijmij, het maakt hem van streek. Maar gegroeid ben ik ongelofelijk met hem, hij is het beste wat me ooit is overkomen.(Onbekend)