Onbekend

Ik heb iemand leren kennen via een site voor alleenstaande. Bij het eerste mailtje dat ik ontving was er een gevoel van thuiskomen..verwarrend gevoel omdat ik die man voor het eerst zag op foto .Beiden zijn wij spiritueel. Na een paar weken is het duidelijk dat er meer aan de hand is. Ik voel hem zeer sterk ook al is hij er niet, ook omgekeerd. Er is een gevoel ontstaan dat ik niet kende..zeker geen verliefdheid, dit reikt verder. Een sterk verlangen, alsof ik mijn andere helft bij hem moet gaan zoeken. De afstand maakt het ons zo moeilijk om elkaar te zien en de agst dat wij elkaar dan niet meer kunnen missen. Ik heb een kind van 16 jaar dat zeker zover niet van zijn roots verhuist. Die man en ik zijn beiden uitgeput en ten einde raad. Ik heb angst dat dit een gemiste kans zal worden die altijd bij mij zal blijven.

Antwoord
Ik denk dat er niks anders overblijft,dan elkaar toch een keertje te gaan ontmoeten? Dat gemis blijft altijd.elkaar in de ogen kijken is zeer heftig en emotioneel.want het is een stukje van je zelf,wat je ontmoet.(Onbekend)