Doortje

Al een aantal dagen lees ik de vragen en reacties van jullie. Ik ben verrast te lezen dat het niet zo gek is dat je je soms verscheurd kan voelen. Zelf heb ik mijn ‘maatje’ zo’n 6 weken geleden ontmoet. Onlangs ben ik een spirituele vereniging begonnen, laten we zeggen de tijd was rijp… Om huiskameravonden te organiseren nodigde ik paragnosten uit. Een daarvan had ik het antwoordapparaat ingesproken. Na een paar uur werd ik teruggebeld en we maakten de afspraak om een avond te organiseren.Deze afspraak heb ik per mail bevestigd en toen begon het… Ik kreeg een gevoel van een soort verliefdheid over me heen terwijl ik hem niet eens ken! Nou ik ben daar niet enig in, we kregen veel telefonisch contact, msnen naar elkaar en ja, ‘t is een spiegel waar ik in kijk. We wilden elkaar ook zsm ontmoeten, ik voelde me net een klein kind dat verrast zou gaan worden. Mijn buik en hart stonden (ja stonden!) in vuur en vlam. We hebben 3x afgesproken, ik ben vrij van relatie, maar hij heeft een vriendin. Het gebeurde eigenlijk wel een beetje stiekem onze afspraakjes. Hij wil zijn vriendin niet kwetsen, waar ik begrip voor heb. We praten veel en langdurig alsof we elkaar al jaren kennen. Op een gegeven moment vertelde hij me dat zijn vriendin alles aan het controleren was (bedrijfsmatig) dus we stopten met msnen, zijn mobile nummer gaf hij me niet en bellen naar zijn praktijk liever ook maar even niet. Wel belde hij mij steeds, ik raakte er verward van. Ook ging hij op vakantie naar Turkije met z’n vriendin (waarvan de relatie niet echt soepeltjes loopt), voor het eerst vliegen op 11 september N.B. Ik kreeg er de rillingen van… Vannacht is hij teruggekomen, ik heb zelf 2 weken in een soort ‘hel’ geleefd, veel hoofdpijn, geprobeerd los te laten, wat je hier ook zoveel leest. Het lukt me niet, ik ben gek op mijn maatje. Vanmorgen ging mijn mobiel, en ja daar is mijn maatje weer…. Ik was aan het werk en hij belde me vanuit de auto. Hij vertelde, en vertelde en ratelde aan een stuk door, ik kreeg er geen speld tussen. Uiteindelijk vroeg ik later terug te bellen en dat deed hij, weer sprak hij aan een stuk door, ik heb me beheerst, wilde het uitschreeuwen dat ik ‘m zo gemist heb. Waarom voel ik me zo verdrietig? Ik zou toch blij moeten zijn. Mijn buik -en hartgevoel zijn verdwenen, hoe kan dat nou. Wat zegt het over mij, over hem ? Het mag toch niet zo zijn als je liefdevol met mensen omgaat dat je ze bijna zou willen bezitten. Ik word niet goed van mezelf, doe er alles aan om los te laten, te begrijpen, te plaatsen etc. Ik voel alweer wat waterlanders opkomen en wil het hier dan maar even bij laten. Wie kan me vertellen wat er met me gebeurt? Veel liefs van mij en bedankt voor het lezen van mijn berichtje.

Antwoord
Zeker weten dat jullie hulp krijgen van hogerehand! Alleen je moet t ook willen zien:-) Je krijgt tekens,en mischien wel in een droom.of in een nummer wat je hoort op de radio.(geen toeval) Ook ik had moeite met loslaten, ben er door verscheurd van geweest. Ik was een wrak. Ik begrijp (nu pas) dat het ook een soort ontwikkelings proces voor jezelf is. Voor jou, maar ook voor hem. Je zou eens moeten kijken bij de Site van Annemarie Sips ( Tip) En verder kan ik je als tip geven,laat elkaar een beetje los.zo dat je elk voor zich door dat proces heen komt,pas als je ieder voor zich de liefde in jezelf weer hebt gevonden,kan je weer bij elkaar komen en keuzes maken in t leven. OM LOS TE KUNNEN LATEN IS LIEFDE NODIG Los laten betekent niet dat ‘t me niet meer uitmaakt, het betekent dat ik het niet voor iemand anders kan doen. Los laten betekent niet dat ik ‘m smeer, het is het besef dat ik een ander niet kan beheersen. Los laten is niet het onmogelijk maken, maar het toestaan om te leren van menselijke consequenties. Los laten is machteloosheid toegeven, Het geen betekent dat ik het resultaat niet in de hand heb. Los laten is niet proberen om ‘n ander te veranderen of de schuld te geven, het is jezelf zo goed mogelijk maken. Los laten is niet zorgen voor, maar geven om. ‘ Los laten is niet oordelen, maar de ander toestaan mens te zijn. Los laten is niet in het middelpunt staan en alles beheersen, maar ‘t anderen mogelijk maken hun eigen lot te bepalen. Los laten is niet anderen tegen zichzelf beschermen, het is ‘n ander toestaan de werkelijkheid onder ogen te zien. Los laten is niet ontkennen, maar accepteren. Los laten is niet alles naar mijn hand zetten, maar elke dag nemen zoals die komt en er mezelf gelukkig mee te prijzen. Los laten is niet anderen kritiseren of reguleren, maar proberen te worden wat ik droom, te kunnen zijn. Los laten is niet spijt hebben van het verleden, maar groeien en leven voor de toekomst. Los laten is minder vrezen en meer beminnen. Zielsliefdes blijven geestelijk altijd bij elkaar,zielsliefde is Onvoorwaardelijk;-)de puurste liefde die er bestaat. Luister naar je gevoel recht vanuit je hart en alles komt goed .Alleen al het mooie heeft zijn tijd nodig!(Angel)

Reactie
Hartelijke bedankt “onbekende” voor dit antwoord.Het is duidelijk dat ik geduld uit zal moeten oefenen. Geduld is iets waar ik zeker in aan het groeien ben… Desalniettemin heb ik momenten op de dag dat ik het heel moeilijk heb.Ik kan mezelf dan niet uitstaan. Ook kom ik er achter dat de overeenkomsten met “mijn maatje” zo groot zijn. De zelfde interesses, de zelfde gemoedstoestand op het zelfde moment etc.etc.Vandaag heb ik voor het eerst aan mijn gids gevraagd of wij een beetje hulp mogen hebben voor onze moeilijke tijd waardoor wij heengaan. Ik weet zeker dat mijn maatje daarin wel verder is dan ik, maar laats vroeg ik hem of hij me ook zo miste? En hij zei mij,” wat denk je?” Deze gevoelens zijn dus zeer wederzijds. Dat is dus die onzekerheid die ik voel bij mezelf.Ik wil het gewoon weten…Normaliter ben ik een hele sterke zelfbewuste vrouw met goede overwegingen en keuzes makend, maar me eigen ikje ligt echt overhoop. Pff een weg waarvan ik voel dat ik ‘m in moet slaan, om er straks begrip voor te hebben. Ik ben zo benieuwd of er meer mensen zijn die dit zo ervaren?(Doortje)