Onbekend

Ook hier veel herkenning……tweelingvriendjes gehad en verloren, tijd om verder te gaan en meer te leren, en nu, alweer drie jaar, de mooiste ervaring ooit…. en het is puur genot, zo mooi,zo intens,zo perfect (hoewel menselijk),van elkaar leren,(nog meer) op zien bloeien,aanvullen,een rijke en gelukkige ervaring….. Alleen die sensitiviteit, hierdoor op een nog hoger niveau gebracht heeft soms een vervelende bijwerking…..ik voel zijn pijn,zijn verdriet,zo duidelijk ,en het doet me meer dan mijn eigen problemen,mijn eigen verdriet doorleef ik, om er steeds sterker weer uit te komen, maar zijn angsten, dromen, teleurstelling, ik kan ze niet verdragen- te vaak weet ik dingen die mij niet aangaan, dingen waarover we niet spreken,en ik probeer zoveel mogelijk in stilte alle negativiteit op te vangen en om te vormen,woordeloze communicatie,maar op de momenten dat hij zich afschermt voor mij,zich verbergt en ik zijn pijn kan voelen maar hem niet kan bereiken blijf ik machteloos achter,lamgeslagen en niet functionerend …….en weet niet wat ik ermee aanmoet,loslaten,hem zijn leven laten tot het moment dat hij zich beter voelt valt me zo zwaar……(en vooral omdat ik weet dat zodra hij zich openstelt,en laat voeden door de liefde die we delen,door het stromen van de balancerende energie tussen hem en mij onmiddelijk opknapt…..en hij zichzelf op die manier zo tekort doet,hij maakt het zo vaak zo moeilijk voor zichzelf….en ik kijk in stilte vanaf de zijlijn toe,niet bij machte iets anders te doen dan een reddingsboei toegooien,die hij in zijn normale doen met beide handen had aangepakt,en gekwetst door het leven eigenwijs lin! ks laat liggen………)

Antwoord
Is dit geen les voor jou??? Iemand zijn eigen ervaringen laten opdoen is heel moeilijk, vooral als het negatieve ervaringen zijn. Denk maar eens aan een moeder die haar kind op een klimrek ziet spelen en weet dat het zich pijn gaat doen op een gegeven moment. Moet ze dan haar kind maar niet op het klimrek laten spelen??? Het beste is het je zielsliefde zijn eigen ontwikkeling door te laten maken in zijn eigen tempo en er te zijn voor hem als het nodig is. Jij bent blijkbaar iets verder op je pad dan je zielsliefde en daardoor kun je bepaalde dingen vooruitzien, dingen die hij nog moet ervaren op zijn pad. Lessen die ook hij nog moet leren. Je kunt hem wel ondersteunen door er (energetisch)voor hem te zijn. Kanaliseer zijn negatieve energie, maar zorg ervoor dat die niet bij jou blijft hangen (wat op dit moment wel het geval is, lijkt mij zo). Geef de opgevangen energie weer met een positief gevoel terug aan het universum en vertrouw erop, dat uit elke negatieve erva! ring iets positiefs voortkomt. Dan zul je merken, dat het voor jou ook makkelijker wordt. En tenslotte: jullie delen toch ook zoveel mooie gevoelens? Dat weegt toch op tegen de rest? Toi toi toi.(Onbekend)

Antwoord
Dit vind ik zo’n mooi en herkenbaar verhaal. Ik heb grote bewondering voor je. Er spreekt zoveel liefde uit de manier waarop je schrijft over je zielsleifde. Het kan niet anders, of het moet soms ook heel veel pijn doen. Toch stel je zijn ontwikkeling centraal… jij verdient het beste op deze wereld en daarna!(Onbekend)

Antwoord
Zoals jij je verhaal schrijft, zo is het bij mij ook. Ik ben al verder dan hem en het doet me zo’n pijn hem te zien worstelen met alles. Ik heb er letterlijk pijn van in mijn hart, maar ik ben ervan overtuigd dat als ik hem laat leren, dat het ooit, ooit, ooit echt allemaal goedkomt……..(Onbekend)

Antwoord
blijf open , kwetsbaar , dat siert je…maar pas op met reakties idd. dat kan kwetsen, dat is naar; als je een heel eigen tintje aan jou verhaal geeft , dan zal jouw twin je herkennen, of in ieder geval zullen geen mensen antwoorden die t niet oprecht menen/snappen. voel je niet alleen ; er zijn echt meer mensen die hier mee rondlopen. ik begrijp je….liefs(Ilja)