Annemie
Lotgenoten, waarom vind ik hier allemaal verhalen van mensen die hun tweelingziel hebben ontmoet, en er verder hun leven niet hebben kunnen mee doorbrengen? (nou, moe, mij is hetzelfde overkomen hoor) Waarom heeft niemand een leuk verhaal bij : dat ze toch weer bij mekaar komen, dat de aantrekkingskracht te groot is. ik merk heel dikwijls dat één of beiden in een relatie zit op het ogenblik van het vinden van de tweelingziel : dit is zo’n frappante belevenis dat ikzelf er alles zou voor opgeven! imagine : een leven samen met je tweelingziel !!! en toch kiest de andere er niet voor. Meestal (lees ik hier) zijn het de mannen die niet uit hun relatie (durven) stappen … Het is enerzijds jammer als je achtergelaten wordt door je tweelingziel: de referentie blijft tot het eind van je leven: een volgende relatie wordt altijd moeilijk … ik zelf ben hierdoor gehypothekeerd (in de liefde) voor de rest van mijn leven. al heel mijn leven op zoek naar “de Liefde” .. gevonden … en weer ontnomen … dit is zo contradictorisch : als je zo één bent geweest, waarom dan niet herenigen ?
Antwoord
Je verhaal zal iedereen wakker schudden want je hebt gelijk. Het mooiste van je hele leven, dat je mag meemaken, dat kan je niet loslaten. Je zorgt dat je bij hem/haar blijft voor de rest van je leven. Het is net als een magneet,je zit aan elkaar vast, levenslang. Nooit zal je op hetzelfde niveau nog van iemand anders kunnen houden. Ik denk dat de meeste mensen wel willen maar bang zijn en vooral angst hebben om te breken met een bestaand huwelijk. En er later spijt van krijgen dat ze niet een leven zijn begonnen met de zielsliefde. Maar dan heb je wel vele jaren weggegooid. En blijf je in een huwelijk zitten. {zonder je zielsliefde kan je ook niet} dus je doet jezelf, je zielsliefde en je gezin er verdriet mee. (Moniek)
Antwoord
Ik vraag me af of mannen het ook zo diep ervaren want ik lees hier; het zijn de meeste vrouwen die niet meer zonder hun zielsliefde kunnen. Hoe zit het met de mannen eigenlijk? Kunnen die dat een plaatsje geven en gewoon doorgaan als of er niks is gebeurd?(Onbekend)
Antwoord
Een zielsverwant/liefde als je die tegenkomt, die heb je niet veel waarmee je dit soort ervaringen hebt. Ik denk dat een zielsverwant net/ of/ nog specialer is dan een tweelingziel. De meesten hier op deze site hebben een tweelingziel-relatie. Zielsliefde is niet alleen een tweelingziel maar ook je zielsverwant. Bij een zielsverwant blijf je eerder/eeuwigheid dan bij een tweelingziel.(Onbekend)
Antwoord
Het lijkt bijna onmenselijk wreed om iets wat zo goed voelt als een tweelingziel te moeten loslaten. Maar als je ook heel veel van je partner houdt is die keuze enorm moeilijk. Zeker als er kinderen in het spel zijn. Want uiteindelijk zijn zij er het meest bij gebaat hun ouders samen te hebben. Vooral als je relatie in wezen goed is dan is het gemis van de tweelingziel des te schrijnender! Hoe vaak ik wel niet gedacht heb de knoop door te hakken…die zijn ontelbaar. Maar ik vind dat ik ook moet vechten voor mijn huwelijk. Al is dat soms een bijna oneerlijke strijd. Je tweelingziel ontmoeten wil nog niet zeggen dat je ook samen in een relatie gelukkig zult worden. Vooral niet als je beiden nog veel te leren en verwerken hebt. Maar een ding is zeker, je kunt het eenmaal ervaren nooit meer naast je neer leggen!! (Onbekend)
Antwoord
Als je een keuze maakt,dan maak je ze ook voor je kinderen. de meeste huwelijken blijven bij elkaar alleen voor de kinderen. Maar als die eenmaal groot zijn, de deur uit. Wat dan? Wil jij dan oud worden met je huidige partner? Over 10 jaar is het misschien te laat voor je tweelingziel.(Onbekend)
Antwoord
Ja, ik kan me ook oud zien worden met mijn huidige partner, dat is misschien wel het grootste probleem in notendop. Mijn zielsliefde heeft me overvallen omdat ik dacht dat ik gelukkig was in mijn huwelijk. Er zullen altijd dingen zijn die je mist bij een persoon maar dat wil niet zeggen dat je dan niet bij elkaar kunt zijn. Alleen dat gevoel van diepere “zielsweten” is er niet, en dat valt bijna niet uit te leggen. Dus het zou veel makkelijker zijn keuze te maken als je niet gelukkig bent met je huidige partner. Misschien is dat ook wel de les.(Onbekend)
Antwoord
Lijkt me moeilijk om dan toch bij je huidige man te blijven ( nu je die diepe zielsliefde kent) want bij je zielsmaatje ontdek je dat je nooit echt van je huidige man gehouden hebt. Dat is leven zonder liefde.(Onbekend)
AntwoordMet mijn hart heb ik al jaren geleden gekozen, voor mijn zielsmaatje. Alleen mijn verstand houd het tegen, gezin etc. Wat is er mooier dan een liefdes-baby samen met je zielsliefde?(Onbekend)
Antwoord
Ik als man ervaar het net zo diep als mijn zielsmaatje,als ze iets zegt raakt ze mij gelijk in mijn gevoelcenter. Ben ook getrouwd en dacht dat ik gelukkig was maar toen ik mijn zielsmaatje ontmoette was het overweldigd en tot nu toe wint mij verstand laat ik mij gevoelens de overhand dan had ik al bij mij zielsmaatje geweest we zijn al een paar keer een tijdje gescheiden geweest en dan blijf ze in je gedachte,we gaan proberen om vrienden te zijn soms ben ik wanhopig,maar de pure liefde die je dan mag ontvangen is fantastisch.(Onbekend)
Antwoord
Als je al zover gegroeid bent dat je in een hogere energie belandt dan kun je gewoon niet meer verder met je partner ook al dacht je nog zo’n goede relatie te hebben.., ook het universum/God gaat je op je vingers tikken, dan ga je kiezen voor je tweelingziel, en daar zitten wij nu midden in, na 10 jaar! wat is 10 jaar op de eeuwigheid !? dus annemie en alle andere twijfelaars, ik weet niet hoe het nu met jou gaat maar het kan goed komen, met veel pijn en moeite maar het is het waard! (Onbekend)
Antwoord
Ik ben een man die zijn tweelingziel heeft achtergelaten. De reden daarvoor is dat zij het ontkent en heel stellig heeft gezegd dat er niets is en zal komen. Het zal de angst zijn. Maar het is dus niet zo dat diegene die de ander achterlaat altijd de angstige is. Ik heb het geprobeerd en werk dagelijks aan mijn proces, maar er komt niets terug. Het enige wat je dan kan doen is de ander in liefde achterlaten en verder gaan zonder… Hoe zwaar dat ook is. De dagelijkse pijn en verdriet zullen de rest van je leven je blijven achtervolgen. Ja, ik sta in mijn kracht, anders was ik wel in een gesticht belandt. Maar het is dus niet altijd zo dat diegene die wegloopt dat doet uit angst.
Antwoord
Hier ook een man die zijn TZ heeft achtergelaten. Ook door ontkenning van haar kant. Ik heb nu de keuze gemaakt mijn eigen proces af te ronden en in vrijheid door te leven. Wanneer zij ooit de stap durft te maken mij wederom te benaderen zal ik daarvoor openstaan, maar ik verwacht het niet… Ze heeft er alles aan gedaan om mij zo ver mogelijk weg te drukken, maar ik voel dat ze dat zelf eigenlijk niet wil. Het is niet meer aan mij om nog een stap richting haar te doen, hoe graag ik dat zou willen… Voor mij rest een leven zonder partner, de keuze om nog weer een andere partner te kiezen is niet meer mogelijk. Het wordt geblokkeerd door mijn TZ. En of dit alles pijn doet?… Nee, niet eens meer, het is al geaccepteerd,.. het enige wat ik graag zou hebben, haar keuze kunnen begrijpen???…
Antwoord
Waarom je niet herenigd wordt? Je geeft eigenlijk zelf het antwoord al, je hebt je les nog niet geleerd en dus zal hij opnieuw naar voren komen. Net zo lang tot je wel geleerd hebt. Je bent je hele leven al op zoek naar liefde, je vindt haar en ze verdwijnt weer. Terug bij af…. Ja en nee, ja omdat jij weer opnieuw denkt (ego) ik moet op zoek naar liefde…. Als je die liefde in jezelf had gevonden, had je niet opnieuw ‘op zoek’ gemoeten.