Onbekend

Na mijn eindexamen maakte ik een reis. Ik heb toen een voor mij bijzondere man ontmoet. Ik zat in een lezing en mijn blik kruiste de zijne. De lezing was uitermate saai. Ik had meteen een heel goed gevoel bij hem, alsof ik hem jaren kende. Na de lezing vroeg hij of ik geïnteresseerd erin was om samen met hem iets te drinken.
Ik had op dat moment geen relatie en het was toeval dat ik op die lezing was. Het was heel vreemd. Die ochtend was ik in een andere plaats en ik voelde het verlangen om die lezing bij te wonen, terwijl ik daar normaal gesproken niet in geïnteresseerd ben.
Ik zag hem, het was alsof hij me bekend voorkwam. Ik vertrouwde hem vanaf het eerste moment volledig en ik voelde me heel compleet, op het moment voelde ik geen onzekerheid. Er kwam een gevoel van rust over me. Ik was zo door hem geïntrigeerd. Hij was veel ouder dan ik en ik wilde eerst niet aan mijn gevoelens voor hem toegeven. De eerste twee maanden puur vriendschappelijk, daarna ook op fysiek vlak.
Ons leeftijdsverschil was een obstakel. We verkeerden beiden elk in andere fases van ons leven. Daarbij kwam ook dat hij aan het andere eind van de wereld woonde en het voor mij op dat tijdstip onmogelijk was om me bij hem te voegen. We zijn met ruzie uit elkaar gegaan.
Tot 5 jaar erna bleef hij contact houden. Nu hebben we geen contact meer.

We wilden het wel een liefdesrelatie. Ondanks de afstand bleven we naar elkaar verlangen. Ik miste hem in spiritueel opzicht heel erg. Als je zoiets hebt meegemaakt kan geen andere liefde hieraan tippen.

Het heeft me doen beseffen dat er meer is tussen hemel en aarde en dat je geen genoegen moet nemen met minder anders doe je jezelf alleen maar te kort.
Het meest bijzonder was dat we over de meeste onderwerpen meteen op een lijn zaten. Dat onze persoonlijkheden elkaar meteen aanvulden.
Erotiek is nog nooit zo sterk geweest. Deze boeide mij op spiritueel mentaal en fysiek vlak. Daarna nog partners gehad maar er miste altijd iets, wat bij mij en hem vanzelf ging moest ik aan werken in volgende relaties.

Het zielsliefdegevoel is heel puur. Je kijkt niet naar wat het je opbrengt, maar laat je meezuigen in het moment van geluk.
Sinds de relatie beëindigd is, ontbreekt er een deel van mij.
Eigenlijk zoek ik weer een zielsliefde maar ik betwijfel of dit twee keer in een mensenleven kan gebeuren, qua liefdesrelatie dan. Ik zou het wel graag willen. Daarna kan ik rustig sterven.
Ik heb spijt dat ik geen kind van hem heb gekregen. Ik zou dat als blijvende herinnering zien van onze liefde.

Mijn tip is; als zoiets je overkomt moet je je niet laten beïnvloeden door anderen. Ga voor het moment, laat iedereen los en wees egoïstisch. Gedane zaken nemen geen keer. Zo een belevenis is vaak intens. Mensen om je heen begrijpen het vaak niet