Onbekend
Mijn zielsliefde heeft een artikel geschreven en daar reageerde ik op.iets wat ik normaal gesproken nooit doe. Ik kreeg een heel aardige mail terug en er ontstond een hele briefwisseling over vanalles en nog wat. Na een paar weken hebben we elkaar gebeld en dat voelde zo ontzettend vertrouwd. Al snel volgde een ontmoeting, ik met kids en vriendin, hij alleen. Na die ontmoeting was het wel duidelijk dat er meer aan de hand was en voor diezelfde week nog een afspraak gemaakt, samen. Toen ik zijn hand pakte stond de wereld stil en werden onze gevoelens bevestigd.
Ik voelde onvoorwaardelije liefde, herkenning, blijdschap, eenwordig, kracht maar ook heel veel onzekerheid, wel of niet toegeven aan dit gevoel, verdriet bij het niet samen kunnen zijn en weten dat het goed is. elkaar niet hoeven te zien om te weten hoe het met de ander gaat. Accepteren dat ieder zijn eigen keuze maakt in het leven maar heel erg hopen dat we samen komen.
Ik ben getrouwd, 2 kinderen, hij een vriendin. Zat er in het begin zo vol van en hij ook dat we de eerste weken onze ervaringen met onze partners hebben gedeeld. Maar toen onze relatie ook een sexueel aspect kreeg zijn we gaan zwijgen en liegen. Partners weten van ons contact maar niet hoe diep en ver het gaat.
We mailen, bellen af en toe en zien elkaar 1x in de 3 maanden. Dan is de tijd iedere keer weer te kort omdat we elkaar zoveel te vertellen hebben. We hebben ook een waanzinning intense sexuele relatie.
Ons grootste obstakel was de angst om toe geven aan het gevoel, partners geen pijn willen doen maar dan ook het gevoel hebben jezelf te kort te doen. Elkaar niet willen zien en elkaar dan toch zo verschrikkelijk missen. De oprechte spiegel die je voorgehouden krijgt over jezelf kan soms pijnlijk zijn.
Ik heb wel de wens om een liefdesrelatie met hem te hebben, van hem weet ik hetniet, denk het ook wel maar is een onderwerp waar we moeilijk over praten. Genieten meer van de momenten en zien wel.
De relatie die we samen hebben is te weinig in de zin van zien, maar als we elkaar zien is het zo heftig dat we allebei weten dat als we elkaar vaker zien we er ook aan onderdoor kunnen gaan. Je kunt jezelf in de ander verliezen als je niet oppast.
Wat zielsliefde mij gebracht heeft is het voelen van de onwoorwaardelijke liefde, een spiegel tot groei en veel twijfel, verdriet en innerlijke strijd over de keuzes die je maakt.
Het meest bijzondere was o nze eerste ontmoeting echt samen. De ineensmelting van onze zielen, de intense kracht van de liefde die er toen vrij kwam. De onuitputtelijke bron van energie, verhaal, gedachten en levenslessen
Erotiek is heel anders, is intenser, heftiger, langer en lekkerder.
Zielsliefde voelt voor mij als groots, meeslepend, een tristan en isolde of romeo en julia. Iets waar je je niet tegen kan/wil verzetten. een aanvulling op mijn leven.
Het verbaast me dat het voor het merendeel vrouwen zijn die hun verhaal hier vertellen, maar ja dat zal wel iets vrouwen eigen zijn. Ik ben blij met deze site, veel herkenning en ook wel tips.
Ik probeer mijn eigen keuzes te maken, onafhankelijk van hem en ik denk dat dat de reden is waarom ik hem nu tref, je wordt je bewust van jezelf en van wat jij wil. Alleen is en blijft dilemma een keuze voor jezelf of voor je gezin want daar heb je uiteindelijk ook ooit bewust voor gekozen.
Mijn tip: volg je gevoel, en soms moet je maar gewoon de dingen erkennen zoals ze zijn zonder dat je er iets mee hoeft te doen. de erkenning van een gevoel is een eerste stap. Probeer niet alles te verklaren maar probeer gewoon te voelen