Sietske

Ik zag hem, hij zag mij, ik liep naar hem toe, we raakte in gesprek totdat de club dicht ging, we wilden allebei niet naar huis en hebben totdat de zon (weer) onderging in het park gezeten samen gekeken naar spelende honden onder zijn jas, gepraat en gekletst, alles heel ongedwongen, heel relaxed. ‘s Avonds ging ik naar huis, de volgende dag kwam ik vrienden van hem tegen die hem belde dat ik daar op het terras zat. Hij kwam naar me toe, bleef mij me eten en we hebben twee weken als Yoko Ono en Lennon op mijn kamertje van 2 bij 3 geleefd. We bestelden pizza, wijn en ben en jerry’s. We straalden, het was intens, soms zo intens dat het beangstigend werd een kracht die we niet tegen konden houden.
Toen we elkaar leerde kennen zat ik op school dit zou nog maar twee maanden duren maar wilde alleen bij hem zijn. En dat deed ik ook weken deden we dingen samen het was zomer we lagen vaak in het park lekker eten, een goed boek, de zon die scheen en gezelschap van elkaar. Zo leerden we elkaar kennen. Hoe hij is en in het leven staat vond en vind ik nog steeds geweldig hij heeft mij waanzinnig geïnspireerd. Ik heb veel dingen geleerd en mijn kijk is op dingen is veranderd.

Uiteindelijk zijn we ieder onze eigen weg gegaan omdat onze wegen niet meer samen liepen. hij zat mijn ontwikkeling in de weg en andersom. Allebei zijn we nog jong, het doet nog steeds pijn maar weet dat we anders nog meer pijn zouden hebben. Hij is nu gelukkiger zonder mij omdat hij doet wat hij wil doen en ik ben ook gelukkiger op deze wijze. We pasten gewoon niet meer in elkaar. Misschien over een paar jaar als we elkaar weer tegen komen dat het dan werkt als we beiden gedaan hebben wat we wilden doen. Nu hebben we geen relatie en weinig contact. Ik hoef geen relatie met hem op dit moment maar zou wel meer contact met hem willen.

Onze zielsliefde heeft mij erkenning gebracht en hij heeft me denk ik de weg laten zien. En door die weg ben ik hem nu kwijt

Het meest bijzondere vind ik dat we genoeg aan elkaar hadden, de eerste paar weken. Niets kon tussen ons komen. ‘We were like bonnie and clyde’.

Ik voel dat ik altijd verbonden met hem blijf. Ik zeg ook altijd ‘als we echt voor elkaar bestemd zijn komen we weer samen’. Zou dit cliché zijn? Het is moeilijk te bevatten dat ik deze liefde zo intens met hem heb ervaren en dat het dan hier bij zou blijven… maar goed, de tijd zal het leren.